Sypialnia

Ją uczono, że kobieta winna zachować czystość w każdym stopniu aż do dnia, gdy rodzice przedstawią ją przyszłemu mężowi w przed dzień zaślubin. A taka ceremonia zazwyczaj miała miejsce niedługo po ukończeniu pełnoletności, nie rzadko zdarzało się iż możni wysyłali swa córkę do swatki, aby ta dobrała jej kawalera. Tak więc taka bliskość względem jakiegokolwiek mężczyzny, a zwłaszcza kamerdynera i na dodatek gdy ona miała jeszcze mało lat. Teraz gdy ją pocałował otworzyła szeroko oczy by po chwili przymknąć powieki. Przez chwile wstrzymała nawet oddech. Nie wiedziała jak powinna zareagować.

Dziewczyna trwała tak przez jakiś czas w bezruchu spogladając swymi niewidzącymi oczami w przestrzeń. Czuła jak serce bije jej szybko, a na twarzy kwitną rumieńce. Katherine nie wiedziała co robić. Tradycja i nauki, oraz wszelkie przykazy rodziny i nauczycieli mieszały się teraz z jej emocjami. Winna być posłuszna rodzinie i zasadom, ale zarazem.. Przecież dawne mądrości uczyły, że należy być wiernym swemu sercu i sumieniu zarazem. Spojrzała swymi nie widzącymi oczyma za oddalającymi się krokami mężczyzny. Pragnęła go zatrzymać. Zawołać do siebie. Ale zarazem bała się. Czuła ból, który rozdzierał jej dusze.

-Ale.. Ja...-zawahała się odwracając wzrok, ale i zaciskając palce na pościeli swego łózka. Jak to się mogło wydarzyć i co to znaczyło? Drżała cała nie wiedząc co powinna powiedzieć.

Katherine trwała tak przez chwilę z rumieńcem szkarłatnym na swych jasnych licach. Drżała lekko zmagając się ze swoimi uczuciami i rozsądkiem na przemian. Czuła jak jej serce pragnie krzyczeć, ale sumienie nie pozwala i grozi palcem.

-Ja.. Chciałaby... Dlaczego to zro...?- nie umiała się wypowiedzieć, wiec tylko skierowała twarz w jego stronę przesłaniając lekko dłonią swe usta. Chciała wiedzieć czemu on to zrobił, mając nadzieję, że gdy dowie się tego zrozumie własne uczucia i emocje.

Słyszała jego niepewny głos, słyszała też jego kroki, gdy do niej podchodził. Zarumieniła się lekko spoglądając swymi niewidzącymi oczyma na jego twarz. Coś w jej umyśle podpowiadało jej odpowiedź na jej własne pytanie, jednakowoż jej rozum nie umiał tego przyjąć do świadomości. Wszak co powiedzą inni? Za kogo ją uznają..? Jednak serce złaknione było uczuć. Drgnęła gdy ścisnął jej dłoń i gdy wyczuła, ze się do niej przybliża, jednakowoż z uwagą wsłuchiwała się w jego słowa. Na jej delikatnej twarzy kwitły nadal te szkarłatne pąki rumieńców. Jej drżące palce zacisnęły się lekko na jego dłoni. Och jak wiele dałaby teraz za to, aby ktoś powiedział jej co powinna zrobić.

-Ja...Mi nie wolno myśleć o takich rzeczach.. Wszak co powiedzą ludzie? Nie wypada .. Nie godzi się.. To splami dobre imię mojej rodziny..- starała się bronić przed uczuciami i słuchać głosu rozsadko. Jednak było to niezwykle trudne. Nawet aby uniknąć niepotrzebnego kontaktu odwróciła twarz od niego i przesłoniła ją dłonią. Ale jak mogła mierzyć się z własnymi emocjami?

Dziewczyna wyciągnęła za nim dłoń chcąc go zatrzymać w nagłym przypływie fali emocji. Chciała krzyczeć, zawołać go.. Czuła, ze chce go zatrzymać, ale zarazem się bała. Ten strach spowodował iż nie wydała z siebie żadnego dźwięku. Gdy wyszedł dziewczyna opadła na poduszki chowając w nich twarz. Z jej oczu spływały stróżki łez. Pragnęła iść za nim... Pragnęła powiedzieć mu wszystko co czuje. Chciała aby jej to wyjaśnił. Ale zarazem bała się. W końcu jednak młoda arystokratka wstała i wolno, drżąc na całym ciele zaczęła sunąć w stronę drzwi. Chciała do niego iść. Chciała z nim porozmawiać. Jednak emocje w niej buzujące sprawiły iż jej zmysły nie były tak czułe. To spowodowało, że nim dotarła do drzwi upadła z hukiem na podłogę dość mocno się tłukąc.

Drżała na całym ciele, a na jej ciele dało się zauważyć kilka siniaków i nawet jedno rozcięcie. Gdy podszedł do niej i wziął ją na ręce wtuliła się w niego. Znów płakała. Delikatnie przylgnęła do niego wtulając weń twarz. Trzymała się go kurczowo tak, jak gdyby bała się, ze odejdzie. Tak więc nawet gdy ułożył ją na łóżku, wciąż się w niego wtulała.
-Ja... Nie wiem.. Reka mnie boli.. Ale... Ale.. Ja nie chciałam robić kłopotu. Ale.. Chciałam.. Ja nie chciałam abyś.. Nie chciałam... Ale.. Przecież Nie powinnam...- mówiła roztrzęsionym głosem.

Słysząc jego uniesiony głos zamilkła i powoli starała się uspokoić rozdygotane nerwy. Wciąż czuła, ze drży i czuła jak jej własna ciepła krew powoli spływa po jej skórze. Jednak za wszelką cenę starała się uspokoić, chociażby na tyle aby nie stało się już wiece nic złego. Gdy ją przytulił wtuliła się w niego, chowając twarz w jego ramionach. Mimowolnie tu czuła się bezpiecznie i pewnie. Jej rodzice kochali ja. Jednak nie umieli i poniekąd nie mogli tego okazać. Częściowo przez tradycję, częściowo przez pęd współczesnego świata. Uważali też zresztą, że skoro nie mogą z nią być to jeśli dadzą jej nieomal wszystko co da się dać to sprawią iż będzie szczęśliwa. Nie zdawali sobie sprawy, ze w ten sposób tym bardziej zamykają ją w klatce, co jeszcze bardziej ją unieszczęśliwia. Przy nim zaś.. Gdy był blisko niej, gdy jej dotykał, gdy do niej mówił. Czuła się zupełnie oderwana od tej rzeczywistości. Czuła wtedy, że nawet ona może być szczęśliwa. Nagle poczuła jak unosi jej twarz w górę, nie zaprotestowała. Czuła jak się uśmiecha. Po prostu to czuła. Słyszała w jego głosie ciepło, szczerość i oddanie oraz troskę i pragnienie bliskości. Po prostu słyszała to w barwie jego głosu, w tonie i w doborze słów. Jej twarz znów ogniła się rumieńcem, zwłaszcza gdy poczuła jak mężczyzna wsuwa palce w jej włosy.

-Maximiliano-wyszeptała ostrożnie wyciągając dłoń ku jego twarzy i dotykając jego policzka. Opuszki jej delikatnych, smukłych palców sunęły po jego skórze, podczas gdy ona za wszelką cenę chciała jakoś przekazać mu co czuje. Jak wiele w niej niepewności. Jak wiele z tych doznań jest dla niej nowych i niezrozumiałych. No i co najistotniejsze jak bardzo się boi, że.. Że jeśli pozwoli sobie pójść za głosem serca, to sprawi, że stanie się coś niedobrego.

Gdy ją przyciągnął i nakierował, oplotła jego szyję ramionami. Swymi delikatnymi i lekkimi ramionami. Jej palce wsunęły się miedzy jego włosy i spoczęły na karku powodując zapewne przyjemne dreszcze. Była taka rozgrzana i rumieniła się tak pięknie i niewinnie, a fakt, że uśmiechnęła się lekko sprawił iż wyglądała nad wyraz cudnie.

-Naprawdę będziesz przy mnie już zawsze? Nawet.. Nawet jeśli mój ojciec nie będzie ci już płacił?- spytała z lekkim wzruszeniem w głosie. Niepewnie przylgnęła bliżej do niego. Mógł poczuć, jak jej kobiece już przecież ciało styka się z jego. Nie próbowała go podniecić świadomie. Robiła to spontanicznie, niepewnie, jak dziecko, które poznaje coś nowego. Jej oczy, choć niewidome i ślepe wpatrywały się prosto w jego oczy.

-Zawsze tylko patrzyłeś...- dodała niepewnym głosem.

Czuł teraz blisko siebie jej delikatne ciało, odczuwał jak jest ciepłe i jak mocno i szybko bije jej serce.Stanowiła dla niego swoista pokusę, a zarazem skarb. Wszak wciąż była niewinna jak motyl , który dopiero osusza skrzydełka po przemianie. Czysta niczym pierwszy zimowy śnieg i to w każdym sensie.

-Obiecujesz?- spytała niemal szeptem gdy jej delikatną twarz rozpromienił uśmiech wzruszenia. To było tak, jak gdyby mówić do dziecka, które złaknione jest nade wszystko miłości, że pokocha się je całym sercem. To sprawiało, że uśmiech pojawiał się nie tylko w umyśle i na twarzy, ale też w sercu. Jego słowa przywołała właśnie taki uśmiech. Zacisnęła niepewnie palce, które miała wplecione w jego włosy, gdy poczuła jego dłoń na swym udzie. Odczuła wtedy tez jak przeszywa ją dreszcz, którego dotąd nie znała. Gdy mówił o jej ciele, o tym że miałaby sobie wyobrazić jak jej dotyka rumieniec na jej twarzyczce wzrósł, a ona odwróciła niewidzące spojrzenie ku ziemi. Była nieco zmieszana wizją jego, który dotykałby jej w ten sposób. Gdy przesunął palcami po jej rozgrzanym policzku, szyi i dekolcie, a potem pocałował z jej ust wyrwało się głębokie westchnienie wywołane intensywnym dreszczem.

-Naprawdę tak myślisz? Czy tylko dlatego, że.. Że ja..?- spytała choć zapewne wiedział o co chodzi. O to, że jest niewidoma. Ale gdy ją pocałował.. Znów poczuła ten dreszcz. Z początku nie wiedziała co ma począć. Ale w pewnej chwili ostrożnie zaczęła odwzajemniać jego pocałunek.

Jego słowa ją wzruszyły, choć zarazem z lekka zaniepokoiły. Bała się nieznanego, a tym bardziej sprzecznego z tym czego uczono ja od tak długiego czasu. Jednak z każda chwilą jej serce coraz mocniej ciągnęło ją do tego wiernego jej mężczyzny. Coraz głośniej krzyczało o to, ze nie chce pozwolić, aby szansa na prawdziwe uczucie przepadła z poszanowania tradycji. Ona kochała rodziców, ale... Ale przecież oni byli prawie zawsze nieobecni, a on.. On był z nią w każdej chwili od kiedy tu trafiła. Ostrożnie i niepewnie pozwoliła na to aby wskazywał jej co ma robić. Równie ostrożnie położyła tez dłonie na jego torsie tuż przy ramionach i delikatnie wtuliła w niego głowę wsłuchując się w rytm jego serca. Cóż.. Ona nie była taka jak większość dziewczyn. Nie była zbrukana wieloma nieczystościami tego świata i nie była kimś kto pozwoliłby aby sobie na takie działanie. Na to aby upić się w klubie i pozwolić wziąć gdzieś na uboczu, albo co gorsza na oczach innych jak to się zdarzało. Nie. Ona była niewinna i delikatna. Czuła i wrażliwa. No i wbrew pozorom bardzo, ale to bardzo nie chciała zranić nikogo a zwłaszcza najbliższych.
-Mój ojciec... On Nie będzie zadowolony jeśli się dowie.. Prawda?- spytała cicho wtulając się w niego mocniej.